Recte, inquit, intellegis. Quippe: habes enim a rhetoribus; Cur iustitia laudatur? Si longus, levis. Que Manilium, ab iisque M.
Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Sed quot homines, tot sententiae; Pauca mutat vel plura sane; Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Sint modo partes vitae beatae. Non potes, nisi retexueris illa. At coluit ipse amicitias. Idem adhuc;
Sed haec omittamus; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Cur, nisi quod turpis oratio est? Quare conare, quaeso. Simus igitur contenti his. Hunc vos beatum;
At multis malis affectus. Ego vero isti, inquam, permitto. Sed tamen intellego quid velit. Etiam beatissimum? Eam stabilem appellas.
Idemne, quod iucunde? Si id dicis, vicimus.
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Erat enim Polemonis. Itaque contra est, ac dicitis; Quorum sine causa fieri nihil putandum est.
Recte, inquit, intellegis. Quippe: habes enim a rhetoribus; Cur iustitia laudatur? Si longus, levis. Que Manilium, ab iisque M.
Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Sed quot homines, tot sententiae; Pauca mutat vel plura sane; Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Sint modo partes vitae beatae. Non potes, nisi retexueris illa. At coluit ipse amicitias. Idem adhuc;
Sed haec omittamus; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Cur, nisi quod turpis oratio est? Quare conare, quaeso. Simus igitur contenti his. Hunc vos beatum;
At multis malis affectus. Ego vero isti, inquam, permitto. Sed tamen intellego quid velit. Etiam beatissimum? Eam stabilem appellas.
Idemne, quod iucunde? Si id dicis, vicimus.
Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Erat enim Polemonis. Itaque contra est, ac dicitis; Quorum sine causa fieri nihil putandum est.